Kinderen hebben maar één toekomst
Een prachtige bundel. Een schat aan ervaringen. Een bron van inspiratie. 18 Wethouders hebben een jaar met elkaar gesproken over hun ervaringen als wethouder jeugd. Geïnspireerd door een vijftal masterclasses, maar vooral door elkaars ervaringen, schreven zij na afloop van het jaar hun bevindingen op. Gun jezelf de tijd om deze 18 verhalen te lezen. Verschenen onder de titel Nu ik groot ben.
De titel van deze column komt van Eelco Eerenberg, sinds kort wethouder in Utrecht. Alle verhalen van de wethouders gaan over preventie. Politiek niet zo’n eenvoudig thema. Preventie is moeilijk grijpbaar. Maar dat deert deze 18 wethouders niet. Zij geloven in preventie, zijn niet naïef, stellen eisen, maar zetten wel in op het voorkomen van problemen.
Bij ieder verhaal van de wethouders staat een kader. In dat kader een foto van de wethouder als kind. En bij de foto hun beleving van hun eigen jeugd. Soms heel goed verlopen. Verhalen vol dankbaarheid. Soms pijnlijk. Al op zesjarige leeftijd thuis komen te zitten omdat geen school je wilde hebben. Vier middelbare scholen doorlopen. Opgroeien met een zus die verstandelijk beperkt is of opgroeien in een gezin dat ook pleegkinderen heeft. Opgroeien als oudste dochter van acht kinderen. Daar word je zelfstandig van. 18. Gewone mensen met veelzijdige ervaringen. Nu zijn de wethouders enkele jaren collega’s.
Die verbinding met de jeugd, je jeugd, is voor iedereen van belang. Die herinneringen spelen een grote rol in het dagelijks denken en handelen van deze gemeentebestuurders.
Bijna allemaal laten ze weten steun aan elkaars verhalen te hebben. Soms denk je als wethouder dat jij het wel heel beroerd getroffen hebt in je gemeente. Al snel blijkt dat je collega’s met dezelfde problematiek worstelen. Dat relativeert, dat geeft moed, dat stimuleert.
De wethouders geven adviezen aan elkaar en aan de lezer en vertellen over goede preventievoorbeelden uit hun dagelijkse praktijk. Praktische adviezen en adviezen uit het hart. ‘Blijf trouw aan je idealen ‘. Voor je het weet word je geleefd en ga je reageren in plaats van ageren. ‘Praat met mensen die met hun poten in het bluswater staan’, bedenk niet alles vanachter de tekentafel, maar laat je inspireren door de praktijk, leer van de professionals. ‘Doe een stapje terug, reflecteer, om daarna 3 stappen vooruit te gaan’. ‘Ken je gemeente ‘. ‘Gebruik niet te grote woorden’. ‘Gun jezelf een visie”. ‘Vraag het de jongere zelf’.
Zelf mocht ik een van de masterclasses verzorgen en trof een actieve, betrokken groep mensen. Mensen die in een turbulente omgeving enorm hard werkten om problemen voor kinderen en hun ouders te beperken of te voorkomen.
Mensen met prachtige verhalen, met mooie ideeën. Ik kwam het woord ‘zorgpontonnier’ tegen. Een bijna letterlijke bruggenbouwer als iemand tussen wal en schip dreigt te vallen. Of een ‘gelukswerker’ waar je naartoe kunt als de boel is vastgelopen. ‘Buurtgezinnen’ die andere gezinnen helpen om de boel weer op de rails te krijgen.
Een goed begeleide leergang met mooie mensen en een mooi resultaat. Lees en geniet.
René Peeters
Bestuurlijk ambassadeur samenwerking onderwijs, jeugd en zorg
Downloads
De volgende bestanden zijn bijgevoegd aan dit artitel: