‘Sleutelwoorden zijn ontmoeten, verbinden en nieuwsgierigheid’

1. Wie ben je en wat is je (professionele) rol?

‘De samenwerkingsverbanden zijn verantwoordelijk voor het dekkende aanbod voor onderwijs aan jongeren in de regio Barneveld, Veenendaal, Scherpenzeel en Renswoude. Dit onderwijsaanbod is bedoeld voor alle kinderen en gaat over alle vormen van onderwijsondersteuning die kunnen bijdragen aan een succesvolle schoolloopbaan. Het is onze taak te zorgen dat iedere leerling het onderwijs en de ondersteuning krijgt die hij nodig heeft, het liefst dicht bij huis. We kennen het onderwijsveld goed en weten wat de rekbaarheid en de mogelijkheden zijn. Niet alle oplossingen zijn binnen het onderwijs te vinden, daarom zoeken we verbinding met de aanpalende velden. In mijn rol als directeur bespreek ik dit met scholen en de gemeentes. We hebben veel geïnvesteerd in het verbeteren van de samenwerking met beleidsmedewerkers onderwijs en jeugd, zodat we toe kunnen naar een gezamenlijk horizon van onderwijs en jeugdhulp.’

2. Waar staat Met Andere Ogen voor in jouw ogen?

‘Voor het verbinden van de beide domeinen van onderwijs en jeugdhulp. Het rapport Peeters heeft ons meer woorden en richting gegeven aan wat wij eigenlijk al aan het doen waren. Hierdoor zijn onze bestuurders letterlijk met andere ogen naar hun eigen vraagstukken gaan kijken. Met andere ogen vind ik een uitdagende term om zaken vanuit een ander perspectief te bekijken. Dat kan het perspectief van een ouder zijn, maar ook van jeugdhulpverlener, directeur of een leerkracht. We hebben dit ingezet als werkvorm tijdens een regiobrede bijeenkomst. We legden casuïstiek op tafel en gaven de deelnemers alle vijf een andere rol: wethouder, leerplichtambtenaar, schooldirecteur, IB’er en iemand van het samenwerkingsverband. Daarna draaiden ze door zoals bij een stoelendans, zodat ze de case konden bekijken vanuit alle vijf de perspectieven.’

3. Welk kind heb je voor ogen, hoe draag je bij aan het vergroten van zijn of haar ontwikkelkansen? 

‘Toen we Met Andere Ogen onder de aandacht brachten hier in de regio ging de aandacht uit naar een aantal concrete thuiszitters. We hebben die kinderen en hun ouders uitgenodigd om te vragen naar hun ervaringen; waar moeten we mee doorgaan en waar kunnen we beter mee stoppen. Zo hebben we gezamenlijk hun situatie tegen het licht gehouden. Er was een jongen uit een cluster 4 school buiten onze regio, waarvan de vader graag wilde dat hij binnen de regio naar school kon, omdat de afstand maakte dat de zoon geen energie kon opbrengen om naar school te gaan. De vader had hier zelf oplossingen voor gevonden, maar kon dit niet bekostigd krijgen. Toen hebben we hem in kunnen schrijven op een cluster 4 school in onze regio waardoor er middelen beschikbaar kwamen zodat we een arrangement kon bieden deels gebaseerd op de wensen van de ouder, waarbij de jongen één dag per week individueel begeleid kon worden. Inmiddels hebben we gehoord dat de jongen zienderogen is opgeknapt en stappen heeft kunnen maken die wij als partijen nooit hadden verwacht.’

4. Wat kun je zelf bijdragen aan Met Andere Ogen?

‘Een van de adviezen die we hebben omarmd is het werken aan een gezamenlijke taal. We hebben met veel partijen te maken; acht gemeentes, vijf samenwerkingsverbanden en een keur aan jeugdhulpaanbieders. Toch zijn we erin geslaagd om met elkaar de verbinding te maken, om al die lagen van uitvoering tot bestuur bij elkaar te krijgen. Sleutelwoorden hierbij zijn elkaar ontmoeten, verbinden en nieuwsgierigheid. We kwamen uit een tijd waar mensen weinig afwisten van elkaars wereld. Belangrijk is om begrip te hebben voor elkaar en proberen te snappen waar een ander mee bezig is. Zo werkt het gemeentelijk apparaat heel anders dan het onderwijsapparaat. Probeer elkaar niet te veranderen vanwege je eigen belang. Zet stappen vanuit het gezamenlijk belang. Zo kunnen we verder vooruitkijken. Hoe we dat hebben gedaan, willen we graag overbrengen aan anderen.’

5. Vul aan: voor mij is Met Andere Ogen geslaagd als….

‘we verbindende afspraken hebben die domeinen overstijgen en die het kind centraal stellen. Ik gebruik bewust het woord verbindend, niet bindend, omdat verbindend een commitment vraagt van alle partijen en de één niet aan de ander iets oplegt. Het is geslaagd als we de verbindende afspraken vastleggen met elkaar, zodat je ook kunt zien dat partijen zich hiernaar gedragen. Dat is heel goed merkbaar in de casuïstiek.’